За да биде усвоен скробот, задолжително треба да биде придружен со ензимот птиалин, кој се наоѓа во плунката. Повеќето овошја го уништуваат птиалинот. Така скроб не може да биде усвоен, кога во стомакот има и овошје...

Под дејство на топлина и влага храната во желудникот ферментира. Се добива оток и тешко варење. Кога овошјето се конзумираат заедно со протеински-масна храна, на пример, со сирење или месо, тие остануваат некое врме блокирани во желудникот, а би требало да поминат брзо во тенкото црево, каде што вообичаено се трошат. За месото сепак е императив да остане во желудникот, каде со помош на соодветните ензими се одвива најважната фаза од неговото усвојување.

Овошјето треба да се јаде самостојно. Ова правило дури би требало да се предава и во училиште, па децата поретко ќе имаат проблеми со стомакот. Детскиот организам има многу заштитни сили и може да се справи, додека за возрасните, особено за постарите луѓе, овошјето на крајот од јадењето се жив отров.

Плодови се јадат секогаш на гладен стомак. Пример наутро, или барем 20 минути пред појадок, кој е најдобро да биде протеински-јаглехидратен (зрнест леб, жита, ниско калорични млечни производи). По плодовите не смеат да се јадат маснотии.

Плодот предизвикува лачење на инсулин, а тоа може да доведе до складирање на мастите од шунка, јајца, сланина или сирење. Овошје може да се јаде и доцна навечер, токму пред спиење - барем два-три часа по завршувањето на вечерата.

Можете да јадете овошје и помеѓу ручекот и вечерата. Треба само да поминале најмалку два часа од крајот на ручекот и да има од прилика уште толку до почетокот на вечерата. Лимонов сок без шеќер може да се пие секогаш и да се користи како зачин на риба или салати. Секогаш кога е можно, јадете ја кората на овошјето. Растителните влакна во неа ја подобруваат цревната проодност а освен тоа е богата и со витамини.