Се разгледува можноста за градење на првата нуклеарна централа на Месечината или на Марс...

Џејмс Е. Вернер, водител на проектот, вели дека иновативната технологија на разбивање на атоми е значително поинаква од моменталните методи по кои работат нуклеарните централи.

„Луѓето никогаш не би ја препознале нуклеарната фузија како нуклеарен реактор. Реакторот сам по себе може да биде 45 сантиметри широк и околу 76 сантиметри висок, што од прилика е со големина на еден ковчег. Нема систем за разладување. Системот за нуклеарна фузија е компактен, постојан и сигурен, но може да биде критичен за положбата и местот на нашата планета. Нуклеарната фузија може да се постави на Месечината, Марс или било каде каде што NASA ќе види потреба за енергија“, објасни Џејмс Е. Вернер.

Тимот би требало демонстрацијската единициа да ја изгради во 2012 година. Се работи за заеднички проект на National Aeronautics, NASA и Канцеларијата за енергија. Сончевата светлина и горивите ќелии беа главен извор за вселенските мисии во минатото, но инженерите сфатиле дека сончевата светлина има свои ограничувања.

Соларните ќелии вршат одлична работа на снабдување со енергија во близина на земјината орбита и одлично ја снабдуваат сателитската опрема. Но, нуклеарната енергија нуди единствени можости кои можат да ги поддржуваат содржините на другите планети.

„Најголемата разлика меѓу соларниот и нуклеарниот реактор е во тоа што нуклеарниот реактор може да произведе енергија во било кое опкружување, па така и во амбиентот кој владее со Месечината или Марс. Нуклеарната фузија на Месечината може да генерира 40 киловати и повеќе електрична енергија, што е од прилика енергијата која е потребна за напојување на осум куќи на Земјата“, рече Џејмс Е. Вернер.