Акутниот страв од успех и тоа што понекогаш ниту самите неможеме да ги поднесеме се двата основни "виновници" за неуспехот на многу односи на самиот почеток...

Методи со кои самите себе се саботираме се разликуваат од случај до случај, но таа појава е честа појава. Колку повеќе врската е посериозна и колку повеќе време и емоции се инвестираат, стравот од неуспех е се поголем.

Овој страв е всушност одбранбен механизам. Иако сите копнееме за љубов, таа нас во исто време и не плаши и затоа имаме потреба на некој начин на ги контролираме своите емоции.

Постојат различни методи со кои се обидуваме тоа да го направиме, двата најчести "правила" со кои ја минираме врската се теориите за тоа дека на односот му е потребно време да "прерасне" во сериозен, и она дека кариера и брак не одат заедно.

Со цел врската да стане сериозна, мораме да бидеме заедно...

Луѓето често имаат некои правила за тоа колку време би требало да бидат во врска пред таа да им стане "сериозна". Шест месеци, седум, една година? Тоа е прилично бесмислено. Чувствата неможат да се контролираат. Не би требало да си го комплицирате животот со временски ограничувања во било која смисла. Ако чувствувате дека личноста со која сте во врска е "онаа вистинската", препуштете се. Нема потреба за воздржаност од играње игри, кои ќе траат неколку месеци, тоа е напорно и глупо.

Слобода по секоја цена

Овој проблем често го имаат мажите. Чувството дека бракот или сериозна врска значи губење на слободата, може скапо да ве чини. Да, ако сте спремни можете да посветите исклучиво уцена , но ако поради тоа го жртвувате односот со некој кој бил навистина посебен, горко ќе се каете некој ден.

Впрочем, ако со партнерот имате здрав однос исполнет со љубов и разбирање, се, па дури и градењето на кариера станува многу полесно. Затоа што секогаш имате некој на ваша страна.