Изјавата "Ќе те сакам до крајот на животот" секако убаво звучи, но сите знаеме дека никој неможе апсолутно да гарантира дали навистина ќе биде така...

Кога луѓето чувствуваат страв од губење на некој близок, обучно стануваат повеќе внимателни кон нив, понежни, се обидуваат подобро да ги задоволат нивните потреби. Стравот од губитокот на љубовта во основа на љубомората, луѓето ретко љубомората ја изразуваат како страв. Тие ја прикриваат со различни други емоции и реакции со кои се обидуваат да ја заштитат врската.

Има неколку од овие реакции, од кои некои се сосема неприфатливи. Понекогаш важно е дека љубомората не ја поистоветуваме со реакции на љубомора.

Некој љубомората ја изразува како тага, жалост, кога покажува на саканата личност дека "му ги повредила чувствата". На овој начин одговорноста за своите чувства ја префрлува на другиот и кај него се создава чувство на сожалување и вина кои би требало да направат тој да го промени однесувањето.

Кога некој на чувството на љубомора реагира со чувство на гнев, тогаш од партнерот (или ривалот) директно бара да го промени однесувањето за кое смета дека не е фер.

Опасно е кога некој ја изразува љубомората низ чувство на омраза. Тогаш љубоморната личност мисли дека е жртва на партнеровата злоба, што иницира желба за одмазда. Омразата може партнерот или ривалот да го престраши со закани за убиство, а некогаш тие закани можат и да се остварат. Релативно често новините објавуваат дека некој трагичен случај се случил "поради љубомора".

Не е љубомората таа која убива, туку секогаш тоа е некој човек.