Сите ќе се сложат дека "првата љубов не се заборава", но дали знаете зошто е тоа така...?

Истражувањата докажале дека ја памтиме, затоа што, всушност, се работи за трауматично искуство. Првата љубов активира одредени врски во невроните предизвикани од мешавина на страв и анксиозност.

Тоа што го нарекуваме "пеперутки во мојот стомак" е всушност мешавина од чувства како анксиозност, страв и опсесивност. Каде на тоа се додаде страст и физичка привлечност, добиваме "мешавина" која ја нарекуваме прва љубов.

Тоа прво интензивно чувство на љубов предизвикува специфични невронски реакции, кои се различни но ништо помалку моќни од рекациите до кои доаѓа за време на второто, третото и секое следно вљубување.

Сепак првата љубов останува длабоко врежена во нас затоа што во тоа време се активираат деловите од мозокот кои се одговорни за управување со механизмот за зависноста и менталната рамнотежа. Интересно е дека првата љубов прилично се разликува од "вистинската". Всушност, кон вистинската љубов се активираат сосема други делови од мозокот кои се поврзани со мотивацијата. Поради тоа таа е секогаш помалку опсесивна од првата.

Првата љубов понекогаш преминува во вистинска, а за тоа е "виновен" окситоцин, кој ги гаси зоните на амигдалата и деловите од мозокот поврзани со задоволство.