Како да ја разликувате заљубеноста од вистинската љубов и што е потребно за да трае? Кога сме заљубени "пливаме" во тестостерон, естроген, допамин, норепинефрин, серотин и окситоцин...

Заљубеноста е состојба на нарушена рамнотежа на хормоните. Кај заљубеноста во мозокот се испушта тестостерон, естроген, допамин, норепинефрин, серотин и окситоцин. Тие се заслужни за неопишливото чувство на пријатост како и за останатите симптоми на заљубеност. Таа состојба на хемиска нерамнотежа е заљубеност и трае од една ипол до три години. Од психолошко гледиште заљубеноста е повеќе однос со самиот себе како "објект". Се работи за проекција на идеал на кокретната особа. За разлика од тоа љубовта е однос со релана особа, која ја сакаме и прифаќаме со сите добри и лоши страни.

Заљубеноста е првото чувство од спектарот на љубов која се јавува кај детето. Луѓето ги бираат партнерите кои ги потсетуваат на важни особи од детството, најчесто на еден од родителите. Најчесто е тоа оној родител со кој имаме замрсени односи. Во партнерскиот однос несвесно се трудиме да ја разрешиме таквата траума, а може да се случи и само да ја повторуваме. Кога сакате на партнерот да му приговорите во стилот "Се однесуваш како моја мајка", подобро би било да се замислите и да размислите што во тој однос немате разрешено.

Дури кога ќе помине чувството на заљубеност, се создаваат темелите на љубовта - сакаме да бидеме со некој кој е онаков каков што го познаваме. Секако, тој однос сосема се разликува од зависноста, затоа што се работи за одлкука дека ќе бидеме со некој кој ни е нужно потребен за да преживееме. Во зрелиот партнерски однос лубовта бара потреба за партнер. Љубовта е промислено делување, а не краткотрајно чувство.