Љубовта не е само чувство, таа е првенствено однос на емоционална поврзаност во кој има места за пријатни, но и за повремени непријатни чувства или рамнодушност...

Денеска секој вид наклонетост може да биде протолкуванo како љубов. И затоа е важно современиот човек да стане емоционално пописмен, да не се потпира само на тоа што го чувствува, туку своите емоции да ги промислува за да не лута.

Изјавата: „Не те сакам поради тебе, туку поради тоа што го чувствувам кога сум покрај тебе“, само на прв поглед е израз на голема и благородна љубов, а всушност е израз на длабока себичност. Поедноставно може да изгледа вака: „Ти како ти не си важен, само ми е важно како се чувствувам покрај тебе“. Тоа значи дека кога едниот од партнерите ќе престане да се чувствува прекрасно покрај другиот, престанува и љубовта. И, навистина, ониe луѓе кои одредуваат дали се или не се вљубени со некој исклучиво на основа на тоа колку се „загреани“ по таа личност, тешко успеваат да воспостават потрајна емоционална врска.

Кај некои млади луѓе, посебно девојките, станува еден вид зависност од чувството на заљубеност. Тоа се личности кои кои и самите кај себе препознаваат желба постојано да бидат занесени со чувството на заљубеност. Тие кои често ги изедначуваат заљубеноста и љубовта изјавуваат: „Сакам да сакам“. Брзо и често се заљубуваат: кога ќе почувствуваат дека се оддалечуваат од една личност, некако веднаш почнуваат да се заљубуваат во друга. Тој образец покажува дека партнерот всушност не им е важен како одредена личност, како човечко суштество со свои квалитети и недостатоци. Тој е само објект на заљубување, едноставно средство за предизвикување на чувство на заљубеност, лесна љубовна опиеност, состојба на промена на свеста. На тоа укажува и понекогаш многу безобѕирниот начин на кој раскинуваат личностите кои се „оладиле“: бесчувствително го отфрлуваат оној за кого во фазата на „загреаност“ тврдeле дека им е најважна личност на светот.

Вo трагањето по љубовта, многумина лутаат со нејасни и измешани поими во главата. Затоа е важно работите да се нарекуваат со нивното вистинско име. Суштината на психолошкиот механизам за кој станува збор не е во односот кон другиот, туку во односот кон себе, поточно кон своите чувства. И поради тоа, иако тој личи на некој облик на љубов, тој не може да биде љубов, туку еден вид на нарцисоидност.

Љубовта не е само чувство, таа е првенствено однос на емоционална поврзаност во кој има места за пријатни, но и за повремени непријатни чувства или рамнодушност. Таа е стабилна и долготрајна токму поради тоа што оној кој сака изјавува: „Те сакам и кога сум лут на тебе“, или „Те сакам и кога ќе те погледнам, а срцето не ми затреперува од љубов“.