Приказните се смислени од нашите прадедовци, кои содржат многу мудрости, затоа проследете ја и оваа...



Едно куче оди во музеј, каде сите ѕидови, таванот, вратата и подот, биле излепени со огледала. Кучето се смрзнува од страв, затоа што на средината на просторијата го обиколуваат кучиња од сите страни.

За секој случај, кучето ги покажува своите заби, арно ама сите кучиња го направиле истото. Преплашено, тивко лаејќи, со надеж дека ќе ги предупреди, другите кучиња без страв го имитирале звукот што тој го правел, како ехо движејќи се околу него. Кучето почнало посилно да лае, а добивало сè посилни лаежи. За да се одбрани почнало да скока на сите страни, обидувајќи се да го гризне воздухот, па истото почнале да го прават и останатите кучиња, обидувајќи се да го гризнат него.

Следното утро, обезбедувањето во музејот го пронашло кутрото куче, безживотно и опколено со многу други безживотни кучиња. Но, таму немало никој кој би можел да му наштети. Кутрото, умрело борејќи се со својот одраз.

Светот, сам по себе, не носи ни добро, ни зло. Сè што се случува околу нас е одраз на нашите сопствени мисли, чувства, желби и дела. Светот е едно големо огледало. Наместо да се борите со него, пронајдете ја вашата најдобра поза.