... читај ги писателите од САД. Една студија покажала дека американските писатели, барем кога станува збор за емоциите, се километри пред затворените, стиснати Британци.

Четири академици од универзитите во Бристол, Стокхолм, Шефилд и Дарам своите забелешки ги собрале во студија наречена „Изразување на емоциите во книгите на 20 век“. Квартетот го проучувал бројот на „зборови на расположение“ со кои се изразуваат силни чувства - бес, гадење, страв, радост, тага и изненадување и споредил колку пати се појавуваат во „четири проценти од сите книги“, објавени меѓу 1900 и 2008.

Студијата опфатила океан книги и зборови од кои авторите издвоиле неколку интересни генерализации. Високиот или нискиот број на „зборови на расположение“ како радост или тага во 20 век зависел од тоа дали писателите работеле во „среќни“ или „тажни“ периоди.

Минатиот век за Британците почнал прилично бедно, со смртта на кралицата Елизабета, потоа го достигнал врвот на расположението во дваесетите години на минатиот век благодарение на џезот, а потоа во четириесетите повторно паднал во длабочините на очајот (војна, сиромаштија), за во шеесетите да пронајде стабилност.

Интересно е што од шеесетите американските книги се „посреќни“ во споредба со британските. Зборовите кои го одразуваат личното его (независен, индивидуа, јас, лично) буквално прогалопирале низ американските книги додека старовремските чувства од типот „обединети стоиме“ исчезнале. Егоманијата на Америка во седумдесетите траела до крајот на векот што се гледа и во книгите опфатени во студијата.